,,Ofelion zrodził się w ciepłych promieniach zachodzącego, sierpniowego słońca, przy dźwiękach fal rozbijających się o drewniany pomost, z szumiącymi szuwarami w tle, przy wtórze ptasich treli oraz leniwym rechocie żab.
Tyle w kwestii pseudopoetyckiego ględzenia.
Początkowo miał być zwykłym, męskim aktem, inspirowanym słynnym obrazem Johna Everetta Millaisa, by z czasem ewoluować w coś bardziej ambitnego i niezrealizowanego, a zakończyć się pięcioma grafikami Arka Twardowskiego (dyptyk oraz tryptyk).
Mimo tego nadal czułem pewien niedosyt, dlatego postanowiłem dalej eksploatować motyw "topielca".
Punktem wyjścia są koncepty dwóch kobiet: "365 Drzew" Cecylii Malik oraz "Ofelia is still alive" Iwony Lenik.
Projekt zakłada publikację zdjęć robionych dzień po dniu przez okrągły rok, a ich niezmiennym motywem przewodnim ma być woda w różnych stanach skupienia oraz pełny akt. Dokumentalny zapis mijających dni, zmian cielesnych, miejsc, w których aktualnie byłem, bez artystycznego zacięcia, zbędnych stylizacji, upiększania, żmudnego ustawiania kadrów oraz światła. Fotografie robione przez rodzinę, przyjaciół, znajomych lub zwykłe łazienkowe samojebki. Liczy się sam proces, a nie efekt finalny."
Z największą przyjemnością chciałbym ukazać moje drugie oblicze w kooperacji Ham&Kid'owej, która do tej pory w czynach udzielała się niewiele, rzekłbym nawet, że koślawo, ograniczając się do pozowania i rzucenia od czasu do czasu jakimś pomysłem (czasem dość płytkim) - niby mój mecenas - niby kalosz, niby wozi chrabąszcze na wystawy - niby nie - niby nóżki ;)
Oczywiście pozwalam sobie tylko na uszczypliwe żarty ;D
hds jaki jest każdy widzi.
Kiedy opowiedział mi o projekcie ,,
All Day Ophelion" podczas listopadowych odwiedzin w Kraku, którego się zamierza pochwycić, zapoczątkowany naszym niespełnionym marzeniem i małym rąbka uchyleniem w grafikach ,,Ofeliona" (akwaforta, akwatinta), drapnąłem się w głowę raz, drugi, trzeci, czwarty i zapytałem ,, Yyyyy For What?". Odpowiedź mnie jednak nie satysfakcjonowała.
Jeszcze do połowy lutego kręciłem nosem, nie będąc do końca przekonanym tym co się dzieje.
Jeszcze jak projekt miał być ,,NASZ", to tym bardziej zwątpiłem w całościową działalność.
Zerakałem... Obserwowałem... Zacząłem trawić... Trawić jego osobowość, trawić niedaleką przeszłość, Jego dość luźne podejście do ,,śtuki" oraz skrywany potencjał twórczy, przekraczanie cielesnych granic, barier i swoistej... prostoty.
Jedna szczera rozmowa pokazała, że jednak mam z nim wiele wspólnego nie tylko wczoraj, czy dziś, ale również jutro. Nagle swoim ograniczonym tokiem myślenia zobaczyłem coś więcej. Jednak oddaje to działanie samemu Freak'owi, wspierając (i promując) jak tylko potrafię, a to dopiero początek.
Obecnie ładuję akumulatory w obecności Pana Ofeliona, więc jestem świadkiem powstawania owych kadrów (comiesięcznych plansz kalendarza hahaha) oraz podjąłem rękawicę pomocy w robieniu zdjęć, choć jak wiadomo fotograf ze mnie żaden, rzekłbym nawet, że jest to moja pięta- kusząc się również o własne inwencje twórcze w plenerze :)
Za pozwoleniem oraz z największą przyjemnością ujawnię kulisy powstawania ostatniego tygodnia (a raczej 9 dni + 1) pracy nad projektem ;)
...................................................................................................................................................................
Dzień 1
Po kilkugodzinnej podróży i odespaniu dnia poprzedniego, nadal jestem nieco zmęczony. Freak proponuje fotkę z mostu, która już wcześniej go mierziła. Most, Wisełka, topielec, widok z góry- coś tam płynie, coś się topi, granica miasta i pobliskiej wiochy... sratatata.
Niestety zobaczyłem pierwsze bariery, które stoją na przeszkodzie w zdjęciach - ludzie.
Głupio podejść i powiedzieć- ,,Przepraszam, zaraz się rozbiorę, bo robię taki projekt, mam nadzieje, że Pana to nie ubodzi w moralność".
Więc... czekamy.
Pada hasło- TERAZ!
Ciach prach, zrzuca ciuchy, pada do wody na kilkanaście sekund- ja pstrykam, wyłazi i prędko wyciera się ręczniczkiem, pocinając ukradkiem na rowerku- przecież to nie ja- ale o co chodzi?
samego kadru nie czuje- ale milczę...
...................................................................................................................................................................
Dzień 2
Pogoda nadal psioczy (walczę moimi słonecznymi mocami z naturą deszczowego Freaka).
Mamy 3 maja - Święto Narodowe... Zdarzyło się już bodzić hds'owi po emocjach
w tunelu, który robił za Jezusowy grób, więc czemu by nie wejść w rolę Polski z łopoczącą flagą, która ostatnimi ruchami dycha przed rosyjskim atakiem, który dość dosadnie gestem pokazuje swoja wyższość.
Krótka próba uchwycenia kadru w mieszkaniu- da się? Da się- idziemy.
Przy obowiązkowym hasie poszukujemy miejsca- który tak naprawdę jest tylko dodatkiem, potrzebujemy tylko stojącej wody.
Zimna... Zimna jak chorera...
Mam problem z równowagą stojąc jak bociek w wodzie, drugą na głowie Dziadka i aparatem nad głową- model odpływa- error, error, ale po którymś razie stwierdzamy, że ,,ujdzie".
Teraz prędko do domu, wykąpać się z toksyn Wisły...
Aż dziw bierze, ze hds nie zaraził się jeszcze jakimś parchem...
....................................................................................................................................................................
Dzień 3
Wyprosiłem słonko i postanowiło, połechtać policzka (i moje ciemne pigmenty skórne).
Tym razem sytuacja podobna jak z dnia pierwszego (SIC!), widok z góry ale łapiący ujście Brdy do Wisły i ,,miły" krajobraz. No dobrze- Ofelion prosi- rzemieślnik pstryka.
Niełatwo w sandałkach zejść z niemal pionowej skarpy, ale udało się- chwila chwiania się pomiędzy konarami- i znowu to samo- leżymy, pstrykamy i po ptaku.
Poza ciała- tzw żaba.
Ok. Dopiero po fakcie przyznałem się, ze w ogóle nic nie widziałem na małym monitorku aparatu, bo sam jestem ślepy jak krecior, potykając się o własne nogi jak hasam- czekam tylko aż dar widzenia mi los odbierze.
Zdjęcie... jak zdjęcie. szału nie ma, ale jeszcze się nie buntuję.
Widzę jak moja obecność pomaga w odwadze wskakiwania do wody- już oglądanie się na boki za ludźmi jest mniej wyczuwalne ;)
1:0 dla mnie.
...................................................................................................................................................................
Dzień 4
Penetrując kolejne zakamarki wybrzeża Wisły, postanowiliśmy kontynuować temat dnia poprzedniego i zbliżyliśmy się tym razem do samego ujścia Brdy- bardzo malownicza okolica.
Nastał wieczór. Freak prosto z pracy siada na rower i przyjeżdża do umówionego wcześniej miejsca. Czasu niewiele, bo słonko spać już chce.
Obecność rybaków kilkanaście metrów dalej jest już niezauważalna i ciuchy momentalnie fruną do góry ;) W razie czego trzymam w garści argument, że jestem studentem fotografii na plenerze, robiący akty do zaliczeń.
W wodzie nagle ukazuje się sylwetka pływającego hipopotama, któremu następnie trzeba podać ręcznik i po kolei warstwy ciuchów...
...................................................................................................................................................................
Dzień 5
Wieczór nastał, znów czasu niewiele. Podobnie jak z dnia poprzedniego umawiamy się w danym miejscu. Tym razem mówię stop i biorę w swoje ręce od początku do końca zdjęcie, ujęcie, miejsce i sposób ekspozycji ciała na wodzie.
Skoro mamy Ofeliona- niech w końcu położy się do cholery na tych plecach!!!
Woda znów już nieco zimna... Mimo, że dzień upalny (jak ja się opaliłam, ho ho).
Powolne wchodzenie do wody ,,od dupy strony", pomaga w rozłożeniu zimna i ciepła na ciele- by szoku nie doznało. Idąc za swoimi grafikami w akwatincie, pozwoliłem sobie na pozę jak z pierwszego ,,
chrabąszcza".
Pierwsze zdjęcie wykonane w ,,All Day Ophelionie" na które mogę się popatrzeć i bez ogródek się podpisać szkitką ;)
Co na obiado-kolacje ugotować?
Naleśnikiiiiiiiiiiii!
...................................................................................................................................................................
Dzień 6
Na kolejny błogim spacerze- ten prawdziwie jest błogi, bo co chwile gibiemy się na trawę, mocy brak, jakaś para seks na trawie uprawia- znajdujemy malownicze zatoczki wylewu Wisły- im dalej w las, tym więcej grzybów, a raczej zarośli, co mnie osobiście cieszy. Niestety plener, który siadł mi najbardziej, stał się kością niezgody, ponieważ Freak stwierdził, że nie będzie kąpał się w takim gównie... I gadaj z takim.
Szukamy dalej- ten has wymagał od nas chyba najdłuższego szukania miejsca...
no i jest...
Woda nieco śmierdoli, ale na zdjęciu tego nie będzie tego widać ;)
Na przeciwległej gałęzi nieco się gibam (uważaj Maupo na aparat!) i nasłuchuję nadchodzącego rybaka, który przystaje, by poobserwować co w trawie piszczy, a raczej co tak się rzuca w wodopoju ;)
WĘGORZ! WĘGORZ!
Dreptu, dreptu i do domu w ciszy (mam focha wraz z cieczką)- fajek mi zabrakło.
....................................................................................................................................................................
Dzień 7
Ha! Pierwsze zdjęcie, z którego jestem zadowolony- konary drzewa zrobiły swoje. Nie umiem robić zdjęć -jestem tylko chwilołapcem, dokumentatorem wydarzeń ulatujących ino, ale tutaj uśmiech namalował mi się na twarzy...
Wychodząc ,,zza krzaków" wpadliśmy od razu na to drzewo, chciałem zostać, aaaaaaale może dalej- no dobrze, no dalej- choć wiedziałem, że i tak tu wrócimy. Krótka rundka i wróciliśmy do miejsca wyjścia ;)
Planowo kadr miał być daleki- jednak gdy Freak położył swe ciało... Niestety nie było tego czegoś...
Podszedłem bliżej, robiąc zdjęcie z góry... Ok, ale znów nie to...
Może perspektywa z boku- prędko zeskoczyłem z konara, no i był to wyśmienity wybór.
Znów obserwacja pana rybaka miała miejsce, jednak ten się wycofał widząc nagiego Staruszka.
Syren(ka) chwile jeszcze potaplała się w wodzie, rzuciła modły na stare drzewo i zaproponowała has na lody i błogie opalanie- nie protestowałem, bom na urlopie i słodkolubna ;)
..................................................................................................................................................................
Dzień 8
Jak dniem poprzednim, zapuszczamy się w nieznane Freak'owi rejony Wisły. Zdjęcie z korzeniami wyszło efektownie, więc i tym razem pada na drzewostan zatopiony w wodach, upatrzony już wcześniej.
Po pierwszej próbie i pierwszej przymiarce, niestety nie jestem zadowolony z kadry- miejsce może i bajeczne, ale... no właśnie ale ale ale.
Kadruje, kombinuje, zaglądam, pstrykam.
Aura pod dniem ,,milczącym"- może to sprawia, ze nie mam i ochoty na ,,bawienie" się w konceptualne igraszki.
Po kilku przymiarkach, jest i zadowalający efekt, który niesamowicie pobudził moją wyobraźnie, oraz żyłkę chrabąszczową- może by tak stworzyć na kadrach komiksowych opowieść o ADO?
Aura pogodowa nadal sprzyja, mimo nocy wcześniej, pierwszej mojej burzy tego roku...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dzień 9
Za kilka godzin mam pociąg powrotny do Krakowa, jednak nie jest to powód by odpuścić sobie zrobienie zdjęcia i nie umilić poranka długim spacerem- czas jednak goni.
Jak dniem poprzednim, mamy już upatrzony kadr, jednak znów mi nie siada astygmatycznym i dość popsutym już wadą okiem- topielec zatrzymany na konarku...
Wsadzam zatem Dziadka do dziury- bo jak wiadomo jest z niego fajny kundel bury- no i jak znalazł, wpasował się owocnie w miejscówkę ;)
Czas chyba pakować manatki i wracać do rzeczywistości...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W Ophelionie jest wszystko- jest cała prawda osobowości i ulatującej chwili.
To mi wystarczy.
Teraz jestem po prostu dumny, bardzo bardzo dumny, że hds pochwycił się tego projektu/zabawy/wyczynu/artyzmu. Mimo, że wygląda jak bezdomny kloszard :)
I dziękuje, że mogę być bacznym obserwatorem stojącym z boku, bo czuje i jestem przekonany, że nie została postawiona kropka nad i- a wręcz jest to dopiero kropelka w morzu (a raczej burzy, która się rozpęta- Trzecie Oko mnie nie zawodzi! Ha!).
Pozwalam sobie nawet na małą zasługę rekomendując połowice Ham&Kid'ową
Muzeum Erotyzmu- opisując projekt na swoim funpage'u ;)
Dopiero się rozkręcam- czasem nasze role się po prostu odwracają- muszę brać sprawy w swoje ręce ;)
 |
| fot. hds |
 |
| fot. hds |
.jpg)
.JPG)
