Ophelia...

Ophelia

tusz, akryl na papierze

100x70

W Święto Pracy Ophelion stał się Ophelią...

Ophelion... 2

Ophelion...

2

tusz akryl na papierze

100x70

Najbliższy czas będzie okres powracania do starych tematów, realizowanych z mniej lub bardziej zadowalającym efektem. 

Rok 2015 jest powrotem do rozpracowań technicznych, szukania nowych medium oraz wyrwania się z maniery ciemnego tła, który obfitował w ostatnich chrabąszczach, a głowie kiełkują się nowe cykle.

Więcej kombinowania, zabawy oraz powroty do emocjonalnych ,,wynaturzeń", niż zamkniętych wizualnie prac.

Ofelion adaptowany przez prace graficzną w akwaforcie i akwatincie pod tym samym tytułem.

Ophelion... 2015

Ophelion...

tusz, akryl na papierze

100x70

Praca jest kontynuacją Ophelion'owego (nieśmiertelnego wręcz) cyklu, jednocześnie integralną częścią pracy ,,ADO" z przed półtora roku, którą można było oglądać na ..Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Leona Wyczółkowskiego" w Galerii Miejskiej BWA w Bydgoszczy.

Towarzyszem mym podczas wernisażu był sam Ophelion.

Ciesze się, że to właśnie ta praca (a może temat?) rozpoczyna 2015 rok na bloggerowym poletku.

Galeria Stalowa promuje śtuke na Pradze

Warszawska Praga jakoś mało kojarzy mi się z artystami. Prędzej z lumpenproletariatem oraz brudnymi, niebezpiecznymi uliczkami i podwórkami, gdzie można ewentualnie w twarz zarobić... albo doniczką w głowę.
Nic bardziej mylnego!!!
Otóż w samym sercu Pragi w swoje gościnne progi zaprasza Galeria Stalowa.

Już jutro odbędzie się tam 6 Akcja Młodej Sztuki, na której będzie można nabyć dyptyk "Deer in the rut", wydziergany czarną szkitką Kimonka.

Prace wystawione są zaraz przy oknie, więc sobie z zewnątrz też możecie popatrzeć, chociaż lepiej wejść do środka, bo zimno jakoś tego lata.

Kto się drugiemu fociu dokładniej przyjrzy, ten pewnie wypaczy jeden z moich ulubionych obrazów z bydgoskiego Konkursu Malarskiego im. Leosia W.

Pamiętajcie!
Nie taka Praga straszna jak ją malują :)

Zachęcam bardzo gorąco do zwiedzania tej malowniczej, warszawskiej dzielni oraz zajrzenia do Galerii Stalowej.
Szczególnie jutro o godzinie 19.00 lećta tam prędziutko, a kto nie może to łapie za telefon albo mejla śle, bo tak również można licytować.

Jeśli nie chcesz mojej zguby, Zanurzenie kup mi luby!
Albo lepiej "Deer in the rut", bo jakem narcyz lubię siebie oglądać na kimonkowych chrabąszczykach, tym bardziej że tera inna muza w wianku u niego na tapecie jest.

No i jeszcze horror z ilustracją Maupy se kupcie dodatkowo.
To chyba tyle...

Cernunnos

  
Cernunnos - rogaty bóg Celtów noszący torques oraz przedstawiany ze zwierzętami (dorosłym jeleniem, grzechotnikiem rogatym, bykiem, psem i szczurem).
  

 
Uczeni często opisują go jako Władcę Zwierząt, Władcę Dzikich Stworzeń.

Rogi mają symbolizować agresywną siłę, genetyczny wigor oraz płodność.

Prawdopodobnie był bogiem natury i płodności.
 

 
Jako Cernach w wyspiarskiej odmianie języka celtyckiego, rozumiany jest jako przydomek o szerokim polu semantycznym – „kościsty, zwycięski, niosący znaczący rozwój”.
 

 
W wicce i innych formach neopogaństwa odzwierciedla pory roku w corocznym cyklu życia, śmierci i odrodzenia.
 

Udział w kiczowatej instalacji wzięli:

- nieukończony "chrabąszcz" Kimonka, wchodzący w skład dyptyku "Deer in the rut";

- połamane poroże jelenia, wyłowione z Wisły w okolicach 4donu, podczas projektu "ADO";

- ptasia czacha, przywleczona z Helu;

- suszona żaba, znaleziona wiosną zeszłego roku;

- długotrwale moczone fajki odyńca

,,Deer In The Rut" - preludium

,,Deer In The Rut..."

tusz na kartonie

50x70

Nowy, inspirowany cykl czas zacząć :)

Czasem jeleń na rykowisku, jest strzałem w stopę dla twórcy, stąd tym bardziej pozwalam sobie na nieco ironii w ,,przyprawianiu roga" ;) zatem proszę i dziękuje.

Konkurs Malarski im. Leona Wyczółkowskiego - Bydgoszcz 2013

W słoneczny dzień 22.02.2013. o godzinie 16:00 rozpoczął się wernisaż pierwszego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego, organizowany przez ZPAP Bydgoszcz oraz Galerię Miejską BWA.

Udałem się tam w towarzystwie uczestnika konkursowego Arka Twardowskiego, pana Mateusza Kozieradzkiego (zaprzyjaźnionego kolekcjonera sztuki) oraz mojego Panka.
 

Bydgoszcz jaka jest każdy widzi.

Mam wrażenie, że na tle innych miast jej oferta kulturalna prezentuje się marnie.

Niby są tu znaczące ośrodki, takie jak Teatr Polski, Filharmonia Pomorska czy Opera Nova, organizowane są różne imprezy (Camerimage, Festiwal Prapremier albo Bydgoska Sobota z Komiksem), ale i tak czuję jakiś niedosyt.

Cieszy fakt zorganizowania konkursu malarskiego, pod patronatem osoby bardzo mocno związanej z Bydgoszczą.

Udział zgłosiło 386 artystów, którzy nadesłali prawie 1000 prac w formie fotografii.

Trzyosobowe jury (Anna Szewczyk, Grzegorz Wnęk, Bogdan Wojtasiak) wybrało 62 twórców, z których część zaprezentowała więcej niż jedno dzieło.
 

Trzeba przyznać organizatorom, że wyselekcjonowali prace bardzo różnorodne pod względem tematycznym oraz technicznym, prezentujące chyba pełne spektrum tego, co się obecnie dzieje na polskiej scenie malarskiej.

Standardowo przyznam się, że nadal kompletnie nie rozumiem malarstwa abstrakcyjnego, więc jego ocenę odpuszczę.
Z drugiej strony jest to dziwne, bo rzeźba abstrakcyjna do mnie "gada". Chyba brakuje mi po prostu trzeciego wymiaru.
 

Na początek relacji mam ciekawostkę dla hds'a, czyli malarską planszę komiksową.
 

Dom segmentowy - Małgorzata Kulik Rzytka

Pierwsze pozytywne zaskoczenie wernisażu?

Ilość ludzi.

Spodziewałem się zobaczyć trzy nawiedzone artystycznie dusze na krzyż, a tutaj ludzi więcej niż w multipleksie!
 

Niektórzy z nich, bardzo żywo kontemplowali prezentowane prace.
 

Pejzaż miejski - Paweł Słota

 
Drugi pozytyw?

Ekspozycja prac!

Wielkie brawa dla kurator wystawy - Jolanty Chmary.

Widać, że dzieła potraktowała indywidualnie, szukając dla nich odpowiedniego miejsca w przestrzeni, a także znajdując dialog pomiędzy różnymi obrazami.
W niektórych przypadkach nietypowa ekspozycja zdecydowanie pomogła w odbiorze.
 

Moim zdaniem, tylko jedna praca została mocno pokrzywdzona podczas wieszania.
Wykonana z dużej ilości, różnej grubości linii, potrzebowała znacznego odejścia w celach rozpoznawczych, którego zwyczajnie brakowało z racji bliskości poręczy od klatki schodowej.
 

Zupa ogórkowa - Hanna Siemionow

Poziom prac?

Wysoki.

Choć jak zwykle znalazły się wyjątki, ale pewnie to tylko kwestia gustu.
 

Po wywołaniu zgromadzonych artystów do zdjęć prasowych, przyszła bardzo mała garstka ludzi, co nie przeszkodziło mi w stanięciu razem z nimi w blasku fleszy.
 

Werdykt jury?
Kontrowersyjny.

W konkursie można było zgarnąć niezłe nagrody pieniężne.
 

III nagroda - 5.000 zł

Lisy bez sukienek - Magdalena Juszczak
 

Praca bardzo mocna w przekazie, ale rażą źle napięte płótno, zabrudzenia na brzegach oraz żółknący werniks na białej farbie akrylowej.
 

II nagroda - 8.000 zł

Możliwości struktury tłumu 1 - Bartosz Czarnecki
 

Technicznie super!
Widać spory nakład pracy i nic poza tym.
 

I nagroda - 12.000 zł

Drzewo chrztu wg Piero della Francesca - Aleksandra Simińska
 

Wybacz o Szanowna Komisyjo oraz Laureatko, ale nie ogarniam swoim pieskim rozumkiem!

To jest kiepskie!
 

Staję bliżej, żeby skupić się na fragmencie nawiązującym do znanego oryginału. 

Wywalone wszystkie postaci, zostawiony sam pejzaż.

Why? Czemu to posłużyło? Żeby całą uwagę skupić na tytułowym drzewie?
 

Wgłębiam się w detal, wsadzając czarny nos praktycznie w obraz.
Może cały wysiłek artystki został włożony, aby perfekcyjnie odmalować roślinę albo otaczający krajobraz?
 

Widzę rzeczy, przy których czteroletnie dziewczynki miażdżą toto w przedbiegach.
Nie ma ciekawej faktury, intrygującego mieszania kolorów.
Nic!

Ani nowatorskie, ani chwytające za serducho, ani odkrywcze, ani dobre techniczne.
 

Jeżeli osobiście miałbym przyznawać nagrody, zestaw byłby zupełnie inny.
 

Trzecia nagroda. 
Po ziemniaki - Małgorzata Gorzelewska-Namiota

 
Praca została namalowana akrylem na desce.
Uwielbiam nietypową prezentację, w tym wypadku na podłodze, co jest uzasadnione tematyką

Druga nagroda.
Bez tytułu - Beata Cedrzyńska

Może tematycznie kiepsko. Takie se portreciki.
Jednak format (chyba największe prace na wystawie) onieśmiela.

2 razy po 180x200

Z bliska nie można rozpoznać co to, więc trzeba sporo odejść od obrazu, żeby zobaczyć o co kaman.
 

Pierwsza nagroda.
 Murale - Robert Kukla

 
Absolutny majstersztyk!!!

Tryptyk przedstawiający stare, peerelowskie murale reklamowe, które obecnie traktowane są po macoszemu i niszczeją na naszych oczach, tak jak prezentowany obraz.

Przy nim wywiązała się wielce ciekawa dyskusja, gdzie jedna strona upierała się, że dzieło jest fatalnie wykonane technicznie oraz źle zabezpieczone, przez co rozpada się i ogólnie jest z d...y.
 

Natomiast druga argumentowała, że właśnie pracy jest tutaj włożona cała kupa.
Mnóstwo warstw, liczne przecierki, prawdopodobne zagruntowanie płótna farbą do malowania ścian, miejscowe zmieszanie akrylu z gipsem(?) oraz świadomy brak konserwacji pracy, żeby farba zachowywała się jak stary tynk.
No i te zawiasy!
 

Cud, miód, ultramaryna!

Brałbym, jakbym kasę miał!
 

Skoro była mowa o najlepszych typach, pozwolę sobie również dokonać subiektywnego wyboru prac najgorszych.
Jednak nie będę się już znęcał słownie nad nimi.
 

Trochę o facetach 3 - Edyta Jurkowska

Flowers & Lovers - Zbigniew Gorlak

Bezrobotny - Łukasz Lepiorz

Zacząłem recenzję od laurki.
Niestety oprócz kuriozalnej nagrody głównej, jest rzecz która woła o pomstę do nieba! Najlepiej za pośrednictwem Ducha Świętego, który spindolił z nagrodzonego obrazu.

Katalog wystawy!

M-A-S-A-K-R-A!!!

Osoby odpowiedzialne za obróbkę prac oraz skład, powinny smażyć się na wolnym ogniu w najgłębszych czeluściach Tartaru.

To co pokazywane jest w katalogu, w nikłym stopniu obrazuje rzeczywistość.

Mam wrażenie, że ktoś ostro pobawił się suwaczkami kontrastu w komputerowym programie graficznym.

Natomiast podczas składu, kompletnie porozjeżdżały się prace traktowane jako całość (dyptyki oraz tryptyki), przez co prezentowane są na różnych stronach.
 

Argument o złej obróbce graficznej, chciałbym pokazać na przykładzie pracy, którą znam osobiście (widnieje na niej mój Panek), a zaznaczona została na powyższym zdjęciu kółeczkiem.

Poniższe zestawienie prezentuje plik wysłany organizatorom (po lewej) oraz "coś" wyglądem przypominające to wydrukowane w katalogu (po prawej).

Na moje pieskie oko, reprodukcja wygląda jak czarny, obrzydliwy kleks, w minimalnym stopniu przypominający oryginał.
 

All day Ophelion - Arkadiusz Twardowsk

Zapewniam, że pozostałe reprodukcje również mało przypominają oryginały.

Taki katalog to wstyd dla poważnej instytucji jaką jest BWA w Bydgoszczy!
 

Kończąc powoli ten przydługi wywód, czas sobie zadać podstawowe pytanie.

Co wśród tych 61 pozostałych artystów-plastyków robi Kimon z Lasu i jego "chrabąszcz"?

Do teraz wszyscy się nad tym zagadnieniem głowimy.
 

Rzemieślnik bez żadnego dokumentu potwierdzającego jego artystyczne ciągoty (nie posiada dyplomu z ASP, ani nie jest członkiem ZPAP). 

Po przejrzeniu notek biograficznych z katalogu obawiam się, że to zwykłe niedopatrzenie organizatorów, które jednak stwarza pozytywny precedens, że jednak można dostać się do tego snobistycznego grona, bez odpowiednich... "kwalifikacji". Wystarczy być tylko dobrym, w tym co się lubi robić.
 

Pokontemplujmy samą pracę, która jako jedyna z wszystkich zaprezentowanych, została wykonana na kartonie.
 

Jest ona swoistym hołdem dla rocznego projektu fotograficznego, prezentowanego pod tym samym tytułem.

Podczas codziennych sesji zdjęciowych została wykonana spora dokumentacja, na podstawie której Arek narysował wyróżnioną pracę.

Tak dokładnie!
Nie przeoczyli się Państwo.
Sam autor zalicza go do rysunku i jest bardzo zaskoczony, że został on wyróżniony w konkursie malarskim.

Czy to już malarstwo? Czy jeszcze grafika? Chyba nie nam osądzać.

Jak "chrabąszcza" oceniam  na tle pozostałych prac?
Subiektywnie patrząc wg szkolnej skali, dałbym mu 3+

 

Jeszcze raz chciałbym skomplementować kuratorkę, za wyeksponowanie Opheliona na tylnej ścianie nagrodzonej pracy, czyli w centralnym punkcie całej wystawy.
Czarne tło oraz kontekst prac sąsiednich (po prawej Basen - Piotr Kossakowski, po lewej pokrywy studzienek kanalizacyjnych, zatytułowane Góry i doły - Wojciech Kowalczyk), dodatkowo wzmacniają odbiór, zatem całość prezentuje się naprawdę zacnie.
 

Zupełnie na sam koniec zostawiłem niespodziankę, która zaskoczyła wszystkich znających projekt All day Ophelion.
Akt kobiecy w wodzie.
Generalnie na wystawie znalazły się tylko trzy rozebrane prace, w tym dwie zaliczyłem do tych najgorszych.
 

Zanurzenie - Ewa Szczekan

Obowiązkowa dedykacja muzyczna dla wszystkich Artyśtów, którzy radośnie, bezkrytycznie, bez umiaru inspirują się pracami wielkich poprzedników, przetwarzając je bez grama pomysłu oraz inwencji tfurczej.

<iframe width="450" height="338" src="//www.youtube.com/embed/MR_X6GunOlQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>