,,He & Him..."

,,He & Him..."

tusz na kartonie

2 x 100x70

(fragmenty)

 Czasem zdarza mi się opowiadać o swoim osobistym traktowaniu chrabąszczy i tym czym one dla mnie są- jaką formą i po co powstają- tak jak to było przy ukazaniu tryptyku szkicowego do ,,Surrogate... Embryo... Daddy..." (klik- btw praca została ostatnio na digarcie polecona)... Zapominam, że chowanie ich do szuflady (ukazując tylko na blogowym poletku- bo tak jest bezpieczniej) czasem mija się z celem samego aktu tworzenia- jestem uparty i niepokorny w tej materii- ale ciągle nad tym główkuje. Choc ostatnio usłyszałem od doświadczonego kolegi po fachu (litografia), by robić chrabąszcze właśnie do szuflady, a pracować tam gdzie jest duży przypływ kasy- czyli biura komercyjne- jak wiadomo mam to za sobą (grafik uczelniany) i mówię sobie niet- wole ciułać od pierwszego do pierwszego ;> lepiej nie kusić losu by w dupie się poprzewracało a tym bardziej popaść w rutynę...

Odmówiłem dwóch autorskich wystaw- bo nie czułem i w sumie nadal nie czuje się na siłach... Nie lubię sprzedawać chrabąszczy, które powstały dla samego siebie- nie dlatego, że mi szkoda, ale dlatego, że są... nijakie i za bardzo emocjonalne niż warsztatowe- wole je rozdać (jako taki mały gratis od firmy), a dziobać zamówienia, które dają taką czy nie inną formę zarobkową. Czasem okazuje się, ze pozbywanie się swoich prac stawia mnie przed faktem, ze w gruncie rzeczy nie mam co później pokazać- mając tylko dokumentacje fotograficzną ;)

Jednak ta wiosna jak i wiele ostatnich doświadczeń (kubły zimnej wody, dotykanie dna, podnoszenie się, konsekwencja w działaniu, emocjonalne huśtawki- i wyciąganie W KOŃCU wniosków), co rusz mnie zaskakują. Ten rok zapowiadał się dość intensywny już w styczniu, kiedy pojawiły się różne propozycje z zewnątrz jeśli chodzi o zamówienia- tym razem komercyjne pod dany ,,produkt" i osobnika, który nie zamknął, ale dał wolną rękę- o tym niebawem, bo nie chce wybiegać do przodu z rzeczami (projektami), które gdzieś siedzą jeszcze w ,,ukryciu".

Nigdzie się nie wychylam, nie zgłaszam, nie biorę udziału w konkursach...

Prowadzę swoje skromne poletko uprawne i na tym moje działanie się kończy- jakim cudem mnie znajdują? nie mam zielonego pojęcia...
Tym bardziej, że figuruje pod pseudonimem jako K.I.M. (przynajmniej się bardzo staram)...

o czym mówię?

na razie pozostawiam wszystko zawieszone w eterze- dość z przebąkiwaniem czegoś do przodu- by nie doznać zawodu a tym bardziej nie rzucić słowa na wiatr (a zdarzało mi się na tym blogu nie raz to robić)- bo jak wiadomo- Kimon niczym kalejdoskop- gorąca woda- wrzątek, lód- zapał słomiany i spontaniczne decyzje, przynoszące takie a nie inne konsekwencje.

Z racji, że już brak plotkarskiego cyklu na moim blogu (hasający- klik), nie wiem czy wypada mi się pewnymi rzeczami samemu chwalić (nie tylko z racji wrodzonej skromności buhaha), póki nie staną się faktem ;)

Po prostu... dzieje się dużo ;>

a ja się rozdwajam, roztrajam i mimo wszystko łapie chill :D

0:14 & 2:10

:D